Co jesteśmy gotowi poświęcić dla utopijnego szczęścia? Czy jesteśmy gotowi poświęcić naszą wolną wolę, poddać się dobrowolnej niewoli w zamian za symulakrum absolutnego szczęścia?
Aldous Huxley ostrzega przed ekscesami szaleńczego wyścigu ku postępowi, który ma zagwarantować nam zaczarowane jutro, ryzykując przy tym, że człowiek stanie się obiektem eksperymentów. Zdehumanizowana i pozbawiona wszelkiej świadomości jednostka traci wszelką kontrolę nad swoim życiem i zrzeka się wszelkiej mocy decyzyjnej. Jest to również refleksja nad władzą i sposobem jej sprawowania. Według Huxleya władza przyszłości nie jest już narzucana w sposób wojenny, przy użyciu przemocy fizycznej i psychicznej w celu przełamania oporu jednostki. Zamiast tego podstępnie infiltruje społeczeństwo i delikatnie je nawadnia, kształtując u źródła, za pomocą eugeniki, rodzaj populacji potrzebnej do jej modelu społeczeństwa. W jego idealnym świecie każda jednostka, cokolwiek się stanie, czuje się jak w domu i jest zadowolona ze swojego życia, gwarantując w ten sposób równowagę i stabilność społeczeństwa.
„Nowy wspaniały świat” okazuje się dziś szczególnie stymulującym materiałem do badań scenicznych, ponieważ pytania postawione przez Huxely'a, zwłaszcza dotyczące tego, co definiuje człowieka, są bardziej aktualne niż kiedykolwiek. W czasach, gdy sztuczna inteligencja zajmuje centralne miejsce w debacie publicznej, w tym w sferze artystycznej, „Nowy wspaniały świat" oferuje możliwości refleksji i eksperymentowania, nie tylko nad porowatymi granicami między rzeczywistością a wirtualnością, ale także nad naszą relacją z językiem, który może być zarówno manipulacyjny, jak i odkrywczy, a ostatecznie może być twórcą wszechświatów. Jak się komunikujemy? W jakim stopniu nasza (ludzka) mowa, podobnie jak mowa sztucznej inteligencji, jest sformatowana, zakodowana i tym samym zunifikowana, a zatem ograniczona?
W „Nowym wspaniałym świecie” chodzi o dwoistość i odwrócenie myślenia. Technologia jest jedną z największych broni dominacji naszych czasów, ale paradoksalnie może być również jednym z ostatnich miejsc, w których człowiek może znaleźć tymczasowe strefy autonomiczne, miejsca zarówno emancypacji, jak i próby ponownego połączenia się z innymi...
Aldous Huxley
Przekład: Bogdan Baran
Zespół polski
Teatr im. J. Osterwy w Gorzowie Wlkp.
Krzysztof Garbaczewski – scenariusz i reżyseria
Rébecca Pierrot – dramaturgia
Martyna Konieczny - kostiumy
Qba Janicki – muzyka
Robert Mleczko – scenografia, reżyseria świateł, video
Marcin Kosakowski – awatary, programowanie 3D
Radomir Majewski – programowanie 3D
Mikołaj Kwiatkowski - as. reżysera
Beata Chorążykiewicz - insp./sufler
Koza - rap
pies Danka - głos
Obsada:
Bartosz Bandura, Magdalena Dwurzyńska, Dominik Jakubczak, Kacper Kubryński, Mikołaj Kwiatkowski, Magdalena Kasperowicz, Marta Karmowska, Edyta Milczarek, Artur Nełkowski, Oliwer Witek
Zespół grecki
Θέατρο Λιθογραφείον / Lithografeion Theatre
Department of Performing and Digital Arts, University of Peloponnese
Moz Productions-Chrysanthi Badeka
HCI-VR Lab
Chrysanthi Badeka - Director
Kostadis Mizaras - Actor
Christow Stethopoulos - Coordinator
Katerina El Raheb - Interactive direction/motion
Anastasios Theodoropoulos - Scientific Advisor, VR application
Manos Detorakis, Panagiotis Papadopoulos - Technical support, VR application
Zespół gruziński
Royal District Theatre in Tbilisi
Tornike Gogrichiani — Actor
Muva Margishvili — Head Technician
Gurami Ghonghadze — Director
Data Tavadze — Project Supervisor
Zespól ukraiński
Regional Academic Theater in Ivano-Frankivsk
Ivan Blindar - actor & director
Vadym Lutsyk - tech supervisor
Premiera 1 grudnia
Recenzje:
Autorka: Magda Piekarska
Autorka: Małgorzata Klimczak
