WESOŁE KUMOSZKI Z WINDSORU
WESOŁE KUMOSZKI Z WINDSORU
w których żył jego autor. Najważniejszy wątek sztuki dotyczy szlachetnie urodzonego Johna Falstaffa, światowca i podrywacza, który po przybyciu na prowincję postanawia zauroczyć i uwieść równocześnie dwie zamężne mieszczki. Nie wie jednak, że obie są przyjaciółkami, które szybko rozszyfrowują jego zamiary i przechodzą do kontrakcji. Postanawiają zemścić się na nim, robiąc mu serię żartów. Zdaniem literaturoznawców, oprócz wielkiej siły komicznej, to mistrzowski portret obyczajowości epoki.
Nie ma tekstu Szekspira, w którym byłoby tak wiele komicznych typów i to nie tylko wśród tzw. głównych postaci: Pani Chybcik, Abraham Mizerek, Piotr Tuman no i absolutni tip–top czyli walijski ksiądz Hugo Evans i francuski doktor Caius. W doskonałym, bo błyskotliwym i szalenie dowcipnym tłumaczeniu Stanisława Barańczaka ich kwestie brzmią fenomenalnie.
William Szekspir (przekład Stanisław Barańczak)
Reżyseria: Jacek Głomb
Scenografia: Małgorzata Bulanda
Muzyka: Bartosz Straburzyńsk
Ruch sceniczny: Witold Jurewicz
Asystent reżysera: Beata Chorążykiewicz
Występują:
Beata Chorążykiewicz, Joanna Ginda, Marta Karmowska (gościnnie), Anna Łaniewska, Kamila Pietrzak-Polakiewicz, Michał Anioł, Bartosz Bandura, Remigiusz Kriese (gościnnie), Hubert Kułacz (gościnnie), Jan Mierzyński, Artur Nełkowski, Maciej Radziwanowsk, Krzysztof Tuchalski, Cezary Żołyński, Kacper Andruszczak (młodzież ze Studia Teatralnego), Kuba Zienkiewicz/Kamil Szpakowski (młodzież ze Studia Teatralnego)
RECENZJE
